અમદાવાદમાં 89 વર્ષના વૃદ્ધે 13 વર્ષની છોકરીના નામે લખી દીધી પોતાની બધી વસિયત, આ કહાની વાંચી તમે થઈ જશો ભાવુક

Ahmedabad News: અમદાવાદમાં એક 89 વર્ષીય વૃદ્ધ ગુસ્સાદ બોરજોરજી એન્જિનિયરની કહાની આ દિવસોમાં લોકોના દિલમાં જગ્યા બનાવી રહી છે. તેમણે પોતાની બધી સંપત્તિ એક 13 વર્ષીય છોકરીના નામે કરી દીધી છે. જે યુવતી સાથે તેમને કોઈ લોહીનો સંબંધ નહોતો. ટાઇમ્સ ઓફ ઈન્ડિયામાં છપાયેલા એક રિપોર્ટ પ્રમાણે એક ભાવુક કહાની સામે આવી છે. ગુજરાતમાં એક વ્યક્તિએ પોતાનું ધ્યાન રાખનાર 13 વર્ષની છોકરી અમીષા મકવાણાના નામે પોતાની વસિયત લખી દીધી છે. આ વડીલે છોકરીને પોતાના પરિવારની જેમ માની અને મૃત્યુ પહેલા બધી મિલકત તેના નામે કરી દીધી. અમદાવાદની કોર્ટે આ વસિયતને મંજૂરી આપી દીધી છે. આવો આ કહાની વિશે તમને વિગતવાર જણાવીએ.

89 વર્ષીય ગુસ્સાદ બોરજોરજી અને 13 વર્ષની છોકરી અમીષા મકવાણાનો સંબંધ લોહીનો નહોતો, પરંતુ લોહીથી ઓછો પણ નજોતો. જેમાં પ્રેમ, વિશ્વાસ અને માણસાઈ હતી. ગુસ્સાદે અમીષાને પોતાની દીકરીની જેમ ઉછેરી અને તેનું ભવિષ્ય સુધારવા માટે પોતાનો 159 વારનો ફ્લેટ તેને વસિયતમાં આપી દીધો. અમદાવાદની સિટી સિવિલ કોર્ટે આ વસિયતને મંજૂરી આપી અને અમીષાના નામે ઉત્તરાધિકાર પ્રમાણપત્ર જારી કર્યું છે.

ગુસ્સાદ પહેલા ટાટા ઇન્ડસ્ટ્રીઝમાં કામ કરતો હતા. તેની પત્નીનું 2001 માં અવસાન થયું અને તેને કોઈ દીકરો કે દીકરી નહોતી. અમીષાની દાદી તેની સંભાળ રાખતી હતી, જે તેના માટે ભોજન બનાવતી હતી. અમીષા નાનપણથી જ તેની દાદી સાથે ગુસ્સાદના ઘરે આવતી હતી. ધીમે ધીમે બંને વચ્ચે ગાઢ સંબંધ બંધાયો. ગુસ્સાદ અમીષાને દીકરીની જેમ પ્રેમ કરતા હતા અને તેના શિક્ષણનો ખર્ચ ઉઠાવતા હતા.

આ પણ વાંચોઃ 'જાજા વાસણ ભેગા કરો તો ખખડે...', રાજકોટ ભાજપમાં કથિત વિવાદ પર ગોવિંદ પટેલનું નિવેદન

ફેબ્રુઆરી 2014મા ગુસ્સાદનું નિધન થઈ ગયું. તેમણે એક મહિના પહેલા બે સાક્ષીઓની સામે પોતાની વસિયત લખી અને તેની નોટરી કરાવી. તે સમયે અમીષા સગીર હતી, તેથી મુસ્સાદે પોતાના ભત્રીજા બેહરામ એન્જિનિયરને વસિયતના કાર્યવાહક બનાવ્યા હતા. બેહરામે અમીષાનું ત્યાં સુધી ધ્યાન રાખ્યું જ્યાં સુધી તે વયસ્ક ન થઈ.

2023મા અમીષાએ કોર્ટમાં વસીયત લાગૂ કરવાની અરજી આપી હતી. કોર્ટે નોટિસ જારી કરી, અને કોઈએ વાંધો ન ઉઠાવ્યો. ગુસ્સાદના ભાઈએ પણ અમીષાના પક્ષમાં નો-ઓબ્ઝેક્શન સર્ટિફિકેટ આપી દીધું. 2 ઓગસ્ટ 2025ના કોર્ટે અમીષાના હકમાં ચુકાદો આપ્યો હતો. 

અત્યારે અમીષા એક ખાનગી કંપનીમાં કામ કરે છે. ગુસ્સાદને યાદ કરતા તે કહે છે- હું તેમને તાઈ કહીને બોલાવતી હતી. તેઓ મારા માટે માતા-પિતા જેવા હતા. તેમણે મને દત્તક લેવા ઈચ્છી, પરંતુ મારા ધર્મ અને ઓળખને બનાવી રાખવા માટે તેમ ન કર્યું. તેઓ ઈચ્છતા હતા કે મને બંને પરિવારોનો પ્રે મળે.''

આ કહાની આપણને કહે છે કે સંબંધો લોહીથી નહીં, હૃદયથી બને છે. ગુસ્સાદનો અમીષા પ્રત્યેનો પ્રેમ અને તેના ભવિષ્યને સુરક્ષિત કરવાનો વિચાર દરેકને ભાવુક બનાવે છે.